هنر میز آرایی

 

چیدن یک میز غذاخوری به شکلی زیبا و اشتها آور، به هنر و سلیقه نیاز داردکه بی تردید نزد خانم ها و آقایان ایرانی به اندازه کافی دیده میشود. 

در وهله اول لازم است ظروف زیبا و هماهنگ انتخاب کنید سپس به رنگ بندیلوازم روی میز  

و ظروف غذاخوری توجه نشان داده،هماهنگی بین اجزای تزیینی را رعایت کنید. 

وقتی شما یک دسته ظرف غذاخوری سبز رنگ تهیه کنید،در پی آن لازم است اشیای کوچک روی میز را هم به همان رنگ یا با رنگ بندی همخوان انتخاب نمایید. 

مثلا شمعدان، نمکدان، زیر لیوانی، دستمال سفره، ظرف سس خوری، جا دسمالی، و خلاصه تزیینات کوچکتری از این دست، که با توجه به نوع غذایی که قرار است صرف شود، متفاوت خواهد بود. 

 

قرار دادن انواع شمعهای لیوانی یا شمعدانهای خوش طرح در تناسب با رنگ رومیزی و ظرف های پذیرایی را فراموش نکنید. 

البته توجه داشته باشید که گذاشتن شمع های کوچک در لیوان این حسن را دارد که موقع صرف غذا شمعدانها واژگون نمی شود و امنیت شما حفظ خواهد شد. 

اتاق کودک

 

نو رسیدگان 

خواسته هر پدر و مادری این است که زیباترین هدایا و لوازم را برای نوزاد خود تهیه کند. 

در فرهنگ ما ایرانیان ، بر پایی جشن و سرور به مناسبت تولد نوزاد و عقایدی مبنی بر این که ورود یک طفل تازه به جمع خانواده، همراه است با فزونی گرفتن روزی، برکت و خیر در همان خانواده، نشانه ای از نگرش مثبت نسبت به داشتن فرزند است. از سوی اولیای دین و پیامبران نیز داشتن اولاد توصیه شده است، همین طور تربیت نیکو و فراهم آوردن شرایط مناسب برای رشد و پرورش صحیح فرزندان. در جامعه ما، از گذشته های دور نسبت به موضوع تامین معیشت و فراهم کردن نیازهای مادی و معنوی کودک توجه ویژه ابرازشده است. بزرگان هر خانواده با تهیه سیسمونی برای نوزاد، خوشحالی و نشاط خود را از به دنیا آمدن او نشان می دهند و در ضمن به زوج جوان نیز از جنبه اقتصادی کمک می کنند. 

توجه داشته باشید که در مورد دکوراسیون اتاق کودک، اصلا نباید به فکر خرید لوازم گرانبها باشید. 

نوزاد شما زودتر از آنچه تصور کنید بزرگ می شود و نیازهای گوناگونی پیدا خواهد کرد. 

بویژه اگر بخواهید برای فرزند یا نوه اول سیسمونی تهیه کنید، بایستی در فکر تهیه لوازم راحتی و آسایش هم مادر و هم نوزاد باشید. در مواردی که مادر کم تجربه باشد،بایستی به گونه ای کمکش کرد که بتواند به خوبی از عهده مسئولیت های تازه و مراقبت از نوزاد برآید. 

از اینرو، در ابتدای کار بیشتر لازم است در جهت آسایش مادر گام بر داریم. 

مسلما خریدن اسباب بازیهای گران قیمت برای همگان میسر نیست و البته تهیه چنین لوازمی نه لازم است نه ذوق و ابتکار خانواده را بازتاب می دهد. چنان که بتوان برای کودک وسایل کمک آموزشی و اسباب بازیهایی تهیه کرد که قدرت خلاقه او و شناختش از محیط  اطراف را افزون سازد بسیار برتر از این است که وسایل گران قیمت و گاه مضر برای او خریداری کرد. 

به خصوص برای نوزادان، به نوع اسباب بازی و سن مناسب برای استفاده که بر روی جعبه و بسته بندی وسیله مورد نظر درج شده است، توجه فرمایید. 

 

در اغلب نقاط دنیا و اکنون، بیشتر در جوامع روستایی، مرسوم است که سیسمونی نوزاد را با هنرهای دستی والدین و پدربزرگ و مادربزرگ بیارایند، برای نمونه ساخت ننو و کمد توسط آقایان و دوخت رختخواب و لباس نوزاد و گلدوزی بر روی آنها به وسیله خانمهای خانه که همه این کارها نشانی از توانایی، هنرمندی و علاقه بزرگترها به اضافه شدن یک فرد جدید در خانواده است. 

هر چند در زندگی شهرنشینی کم تر با این گونه هنرنمایی پدر و مادران روبه روییم. 

اما امییدوارم هنوز هم کسانی باشند که ذوق و سلیقه خود را در این وادی بیازمایند. 

بچه هایی که دیر حرف می زنند

((جان توماس)) وقتی ۲۰ ماهه شد می توانست خانه سازی کند، 

پازلهای کوچک را کنار هم بچیند و حتی با دقت به قصه های مادرش گوش کند، 

اما حرف نمی زد و این همان چیزی بود که مادرش ((جولی)) را بشدت نگران کرده بود 

چون ((جولی)) می دید که بچه های هم سن و سال پسرش از مدتها قبل زبان باز کرده و حرف می زنند. 

کودکانی که هم سن و سال جان هستند و یک کلمه هم حرف نمی زنند یا بچه هایی که  

دو سالشان شده و پنجاه کلمه صحبت می کنند، جزو کودکان ((دیر زبان)) هستند که 

حدود ده درصد خردسالان را شامل می شود. 

در این رابطه بچه های دیر زبان یا همان ((دیر صحبت)) را می توان به چهار گروه تقسیم کرد :

پسرها: پسرها سه برابر بیشتر از دخترها دیر زبان باز می کنند که شاید به این خاطر باشد که پسرها در یک زمان فقط می توانند یک مهارت را یاد بگیرند و مثل دختر بچه ها توانایی یادگیری چند مهارت را با هم ندارند. 

کودکان زودرس:این بچه ها معمولا به زمان بیشتری برای یادگیری زبان نیاز دارند. 

دو قلوها:برخی محققان بر این باورندکه چون دو قلوها بدون استفاده از لغات و صحبت کردن خیلی خوب می توانند با یکدیگر ارتباط بر قرار کنند،به طور ناخودآگاه دیرتر از بقیه زبان باز می کنند. 

کودکانی که خواهر یا برادر بزرگترشان سخنور خوبی است:این گونه بچه ها وقتی می بینند خواهر یا برادر بزرگترشان خوب حرف می ززند،احساس می کنند که دیگر نیازی نیست خودشان حرف بزنند. 

شیوه موءثر : با کودکان مستقیم حرف بزنید اما با پرسیدن سوالهای مختلف او را وادار به صحبت کردن نکنید.به بردن کلمات و تکرار آنها شیوه بهتری از آموزش زبان است. 

از آنجایی که به سختی می توان علت دیر زبان باز کردن کودکان را فهمید،بهتر است او را نزد متخصص ببرید،بخصوص زمانی که یکی از موارد زیر را در او مشاهده کردید: 

-در خانواده تان سابقه مشکل گفتاری و تکلم وجود داشته است. 

-کودکتان به خوبی با شما ارتباط بر قرار نمی کنند . 

- تا هجده ماهگی حتی یک کلمه هم حرف نمی زند. 

-ظاهرا گفته های شما را نمی فهمد. 

- غان وغون نمی کند و اگر هم می کند ،حروف بی صدا به کار نمی برد. 

- عفونت مزمن گوش دارد. 

نوشته: ژانت هرت